رد پایی روی برف

چه روزی بود آنروز ، آنروز که برف بارید ، آنروز ساکت سرد ، چه بی مقدمه بارید ، یکی گفت شاید امروز برف ببارد ....من در نهایت ناباوری بودم وقتی باریدن گرفت ، ساکت و آرام می بارید.....در برابر چشمانم پری های سپید یکی یکی رقصان از آسمان پائین می آمدند،چه با شکوه بود پروازشان و من مبهوت ....

 لحظاتی حیرت زده از پشت پنجره بزرگ نگاهشان کردم ،باورم نبود که می بارد ،...بی مقدمه ....بی اطلاع...

لحظه ای دیگر من در کوچه ها پرسه زنان پیش می روم ، شاد شاد، باصدای بلند بارششان رافریاد می زنم با لبخندهای عابران پیوند می خورم ....و پرنده ....!!!

یادم آمد یکی گفته بود : چه سعادتی ست وقتی که برف می بارد دانستن اینکه تن پرنده هاگرم است  .... اما پرنده از من ترسید ، از شاخه ای به شاخه دیگر پرید و خود را پنهان کرد ...

درختان تنومند لخت و عریان با تن کبود زیر برف ، سیاه و سفید کنار هم ، چه زیبا جلوه می کرد ...

و ردپاهایی که دوباره با برف پر می شدند...